♦️संगम युग
भारतातील कृष्णा व तुंगभद्रा नदीदरम्यानच्या तामिळ प्रदेशातील तामिळ कविचे (विद्वानाचे) मिलन
*संगम संस्कृतित सुदूर दक्षिणेतील तीन राज्य चोल, चेर व पांड्य यांच्या संस्कृतीचे अध्ययन .
*तीन्ही संगम पांड्य राजानी आयोजित केली परंतु साहित्यातुन सर्वाधिक माहिती चेर राज्यांची.
*संगम युग (५०० इ.पू. - ५०० इ.स.)
१) प्रथम संगम : केंद्र-मदुराई
अध्यक्ष-अगस्त्य ऋषी (अगत्तियार)
हा संगम सर्वाधिक जास्त काळ चालला.
२) द्वितीय संगम : केंद्र-अलवै
अध्यक्ष अगस्त्य (नंतर तोलकाप्पियर)
एकमात्र तमिल ग्रंथ तोलकाप्पियम् उपलब्ध आहे.
३) तृतीय संगम :
केंद्र-उत्तर मदुराई
अध्यक्ष - नक्कीरर
नक्कीरर द्वारा तिरूमरुकात्रिपदे व नेडनलवाड हे ग्रंथ लिहले गेले.
अ) तोलकाप्पियम : व्याकरण ग्रंथ
ब) परिपादल : तामिळ साहित्याचा प्रथम संगीत संग्रह
क) कुरेल : रचनाकार - तिरूवल्लूवर.( तामिळ साहित्याचा आधारग्रंथ )
*संगम युगातील पाच महाकाव्य
1.शिल्पादिकारम्,
2.मणिमेखले,
3.जीवकचिंतामणि,
4.वलयपति
5.कुंडलकेशी
♦️ राजकिय इतिहास
*दक्षिणेत चोल (उत्तरपूर्व), चेर (दक्षिण पश्चिम), पांड्य (सुदूर दक्षिण) असा विस्तार होता.
१) चोल
राजधानी - पुहार किंवा कावेरीपट्टनम्.
प्रारंभिक राजधान्या -उत्तर मनलूर व उरयूर.
राजचिन्ह - वाघ (चित्ता)
संगमकॉलीन राज्यांमध्ये चोलांचा प्रथम अभ्युदय झाला.
महत्वपूर्ण शासक करिकाल
याने कावेरीपट्टम राजधानी श्रीलंकेवर विजय मिळवला. कृषीसाठी विशेष प्रयत्न केले.
२) पांड्य
राजधानी - मदुराई
प्रारंभिक राजधानी - कोरकई
राजचिन्ह -मासा
३) चेर
राजधानी - कूरूयूर (वांजी), तोंडी
राजचिन्ह - धनुष्य.
* संगम प्रशासन
*संगम राज्य हे कुलसंघासारखे दिसतात. कुळातील वयस्क व्यक्ति राज्य कार्यात सहभागी होत.
*संपूर्ण राज्याला मंडलम् - नाडू - उर - पेरूर - शिरूर. अशा क्रमाने राजकीय एककात विभाजित करता येईल. यात शिरूर सर्वात लहान ग्राम होते.
*राजाच्या न्यायालयाला मरम म्हटले जाई.
♦️सामाजिक जीवन
*संगम युगात वर्णव्यवस्था प्रचलित नव्हती. पुरूनानरू नामक ग्रंथात चार वर्ग तुदियन, पाडन, पडैयन, कडम्बन याचा उल्लेख मिळतो समाज सामान्यत: चार वर्गात विभाजीत होता.
१) शुड्डूम वर्ग (ब्राह्मण व बुद्धिजीवी वर्ग)
२) अरसर वर्ग (शासक व योद्धा वर्ग)
३) बेनिगर वर्ग (व्यापारी वर्ग)
४) वेल्लाळ वर्ग (शेतकरी वर्ग)
*परियार लोक शेतमजूर होते. या युगात गुप्तचरांचा ओर्रार वर्ग होता. या काळात दास प्रथेचा अभाव होतो.
*विवाह : उत्तर भारतासारखे दक्षिण भारतात विवाह एक संस्कार मानला जाई.
*तोलकाप्पियम ग्रंथात आठ प्रकारच्या विवाहाचा सामान्यतः विवाहात उल्लेख मिळतो.
*मुलीचे वय १२ वर्षे तर मुलाचे वय १८ वर्षे होते.
*पंचतिणे -
प्रेमविवाह-(गंधर्व विवाह) स्त्री आणि पुरूषाचे सहज प्रणय आणि त्याच्या विविध अवस्थेला पंचतिणे म्हटले जाते.
* पेरू दिणे -
* हा संगम युगातील सर्वाधिक प्रचलित विवाह प्रकार होता. समाजात विधवा विवाह व पुनर्विवाह प्रचलित होता.
*गणिकेला परतियर म्हटले जाई. नर्तक-नर्तकी आणि गायकांचे दल फिरून-फिरून लोकांचे मनोरंजनाचे कार्य करत यांना पाणर म्हटले जाई.
सती प्रथेचे प्रचलन होते. कवयित्री स्त्रीचेही वर्णन मिळते जसे औबियेर, नच्चेलियर.
♦️आर्थिक जीवन
*सर्वाधिक विदेशी व्यापार युरोपातील रोम सोबत चालत होता.
*रोमशासक ऑगस्टस याच्या काळी तो सर्वाधिक होता.
*हा व्यापार भारतासाठी अनुकूल होता यावेळी अनेक सुवर्णमुद्रा भारतात आल्या.
*ऑगस्टस नंतर व्यापारात घसरण झाली. पांड्याचे बंदर कोरकई (कॉल्ची) हे मोत्यासाठी प्रसिद्ध होते.
*निर्यात वस्तू : गरम मसाले, हस्तीदंत, मोती, रेशीमवस्त्र, रत्न, पोपट, मोर.
*आयात वस्तू :घोडा, मदिरा, सोने, चांदी.
चेर राज्यात काळे मिरे, हळद, ऊस, रागीचे उत्पादन घेतले जायचे.
*चोल शासक पेरूनेरल इरपोरई (इ.स. १९०)
*याने दक्षिण भारतात उसाची शेती सुरवात केली. ऊसापासून साखर बनविणे, पिक कापणे, खाद्यान्न वाळवणे याचे वर्णन मिळते. कृषी कार्य मुख्यरूपाने महिला करत होत्या.
*भूमीचे प्रमुख पाच प्रकार मिळतात. मरूदम (सुपिक) मुल (पशूचराई भूमी), कुरिंची (ज्वारी, भात, आंबा शेती), नेथल(किनारपट्टी क्षेत्र) जे मीठ व मासेमारीसाठी, पालै (वाळवंट भूमी)
*व्यापार
*यांचा रोम, युनान, इजिप्त, चीन, श्रीलंकेशी व्यापार चालत असे. अंतर्गत व्यापारही उन्नत होता.
*उद्योगात वस्त्र उद्योग सर्वाधिक प्रचलित होता सर्वाधिक व्यापार रोमशी होत होता.
• चोलांचे बंदर : पुहार, उजैन, अरिकामेडू.
• पांड्यांचे बंदर : शलियूर, कोरकई, भडौच (भृगकच्छ)
• चेरांचे बंदर : तोंडी, मुशिरी, तेल्सिंडा, वांजी मूजारिस यांचा उल्लेख आला आहे.
• धर्म : उत्तर भारतीय धर्माचा दक्षिणेत प्रसार करण्याचे श्रेय अगस्त्य आणि कौंडिण्य ऋषी यांना दिले जाते.
दक्षिण भारतात प्रमुख देवता - मुरूगन (सुब्रहमण्यम)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा